Βεβαιώθηκε το τέλος επιτηδεύματος του 2013 για επιχειρήσεις και επαγγελματίες

 Ολοκληρώθηκε η διαδικασία ανάρτησης και χρέωσης του τέλους επιτηδεύματος νομικών προσώπων για την χρήση 2012, δηλαδή για το οικονομικό έτος 2013.

Tο τέλος επιτηδεύματος βεβαιώνεται στα νομικά πρόσωπα που υπέβαλαν δήλωση φορολογίας εισοδήματος για το οικονομικό έτος 2013 και καταβάλλεται σε οκτώ μηνιαίες δόσεις.

Από τις δόσεις αυτές η πρώτη καταβάλλεται μέχρι την τελευταία εργάσιμη για τις δημόσιες υπηρεσίες ημέρα του επόμενου μήνα από τη βεβαίωση και η καθεμία από τις επόμενες δόσεις μέχρι την τελευταία εργάσιμη ημέρα κάθε επόμενου μήνα, αντίστοιχα. Σε περίπτωση εφάπαξ καταβολής του τέλους εντός της προθεσμίας καταβολής της πρώτης δόσης παρέχεται έκπτωση ενάμιση τοις εκατό (1,5%).

Το τέλος επιτηδεύματος ανέρχεται:

Σε 600 ευρώ για κάθε υποκατάστημα.

Σε 650 ευρώ, για τις ατομικές εμπορικές επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες.

Σε 800 ευρώ, για εταιρείες και λοιπά νομικά πρόσωπα που ασκούν εμπορική επιχείρηση και έχουν την έδρα τους σε τουριστικούς τόπους ή σε πόλεις με πληθυσμό έως 200.000 κατοίκους.

Σε 1.000 ευρώ, για εταιρείες και λοιπά νομικά πρόσωπα που ασκούν εμπορική επιχείρηση και έχουν την έδρα τους σε πόλεις με πληθυσμό πάνω από 200.000 κατοίκους.

Ο εργοδότης μπορεί να αλλάζει το ωράριο του εργαζομένου μονομερώς;

Ο εργαζόμενος, ανάμεσα στις άλλες υποχρεώσεις του προς τον εργοδότη, θα πρέπει να παρέχει τις υπηρεσίες του για ορισμένη χρονική διάρκεια, που καθορίζεται σε ημερήσια ή εβδομαδιαία βάση.

Πρόκειται για το γνωστό «ωράριο εργασίας».

Σύμφωνα με το Π.Δ. 156/1994-ΦΕΚ 102/Α/5-7-1994, ο εργοδότης έχει την υποχρέωση κατά την πρόσληψη να ενημερώνει τον εργαζόμενο για τους όρους που διέπουν τη σύμβαση ή τη σχέση εργασίας. Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με το άρθρο 2-Υποχρέωση ενημέρωσης, ο εργοδότης με έγγραφο πρέπει να γνωστοποιήσει στον εργαζόμενο τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν τη σύμβαση εργασίας, τα οποία είναι:

Ουσιαστικά στη γνωστοποίηση των όρων της σύμβασης θα πρέπει κατ' ελάχιστο να περιλαμβάνονται:

• Τα στοιχεία ταυτότητας των συμβαλλόμενων.

• O τόπος παροχής της εργασίας η έδρα της επιχείρησης ή η διεύθυνση κατοικίας του εργοδότη.

• H θέση ή η ειδικότητά του εργαζόμενου, αλλά και το αντικείμενο εργασίας του.

• H ημερομηνία έναρξης της σύμβασης και η διάρκειά της, αν πρόκειται για σύμβαση ορισμένου χρόνου

• H διάρκεια της άδειας με αποδοχές που δικαιούται ο εργαζόμενος καθώς και ο τρόπος και ο χρόνος χορήγησής της.

• Το ύψος της αποζημίωσης που οφείλεται και οι προθεσμίες που πρέπει να τηρούνται σε περίπτωση λύσης της σχέσης εργασίας με καταγγελία.

• Οι αποδοχές του εργαζόμενου και κάθε πότε θα καταβάλλονται.

• Η διάρκεια της κανονικής ημερήσιας και εβδομαδιαίας απασχόλησης του εργαζόμενου.

• Η συλλογική σύμβαση, που εφαρμόζεται και καθορίζει τους ελάχιστους όρους αμοιβής και εργασίας του εργαζόμενου.

Δεν είναι υποχρεωτικό, λοιπόν, να αναγράφεται στη γνωστοποίηση των όρων σύμβασης με λεπτομέρεια το ωράριο του εργαζόμενου. Μπορεί π.χ. να αναγράφεται η διάρκεια της παρεχόμενης εργασίας σε ημερήσια βάση π.χ. επί οκτάωρο ή σε εβδομαδιαία βάση π.χ. για 40 ώρες, τηρουμένης της εργατικής νομοθεσίας και της συμφωνίας, αν πρόκειται για πλήρη ή μερική απασχόληση.

Έτσι, αν στη σύμβαση εργασίας δεν αναφέρεται επακριβώς το ωράριο απασχόλησης, ο εργοδότης μπορεί να το τροποποιήσει μονομερώς, κάνοντας την απαραίτητη γνωστοποίηση στο σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ».

Ανεξάρτητα από την αναγραφή με ακρίβεια του ωραρίου εργασίας στη σύμβαση εργασίας, ο εργοδότης ,βάσει του διευθυντικού του δικαιώματος (άρθρο 652 Α.Κ.), μπορεί να ρυθμίζει μονομερώς, τον τόπο, τον χρόνο, και το είδος της παρεχόμενης εργασίας. Όταν πρόκειται για κάποια μεταβολή, μπορεί να την κάνει, αρκεί αυτή να μην συνεπάγεται βλαπτική μεταβολή στον μισθωτό.

Άλλωστε, στο διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη ανάγεται και ο καθορισμός του προγράμματος εργασίας των εργαζομένων, όπως η έναρξη και η λήξη της εργασίας της επιχείρησης και ο προγραμματισμός σε βάρδιες, ο καθορισμός του ωραρίου σε συνεχές ή διακεκομμένο, με τον περιορισμό πάντα να γίνεται μέσα στα νόμιμα πλαίσια του ωραρίου εργασίας.

Συγκεκριμένα ο εργοδότης έχει δικαίωμα μονομερώς να προχωρήσει σε αλλαγή του ωραρίου εργασίας εκτός αν προσκρούει σε διάταξη νόμου, σε όρο της ατομικής σύμβασης εργασίας ή αν η σύμβαση δεν αναφέρει μεν συγκεκριμένο ωράριο, αλλά αναφέρει ότι ο εργοδότης δεν έχει το δικαίωμα να μεταβάλει το σύνηθες ωράριο του εργαζομένου( Απόφαση Α.Π. 898/1977). Για να μεταβάλει, όμως, ο εργοδότης το ωράριο μονομερώς θα πρέπει αυτό να γίνει καλόπιστα και για την εξυπηρέτηση των αναγκών της επιχείρησης(Απόφαση Α.Π. 266/1990).

Το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη, όμως δεν είναι ανεξέλεγκτο, γιατί ακόμα κι αν το ωράριο δεν καθορίζεται από τη σύμβαση ή ακόμα και τον Κανονισμό Εργασίας της επιχείρησης– άρα δεν περιορίζεται- ελέγχεται από τα δικαστήρια και θα πρέπει να ασκείται στα πλαίσια της καλής πίστης και να μην κρίνεται ως καταχρηστικό.

Ο εργοδότης, λοιπόν, όταν αποφασίζει να κάνει χρήση του διευθυντικού δικαιώματος και να τροποποιήσει το ωράριο, οφείλει να λαμβάνει υπόψη τις οικογενειακές και ατομικές ανάγκες των εργαζομένων, ακόμα και οποιαδήποτε βλαπτική μεταβολή επί του μισθού, που μπορεί να προκληθεί από την τροποποίηση. Τα όρια, που καθορίζουν την υπέρβαση και κατάρχηση του δικαιώματος αυτού είναι λεπτά και όπως αναφέρθηκε τα δικαστήρια αποφασίζουν αν πρόκειται για μονομερή βλαπτική μεταβολή της συμβάσεως εργασίας του μισθωτού, οπότε αυτός δικαιούται, να μην την αποδεχθεί.

Στην νομολογία καταγράφονται αποφάσεις δικαστηρίων όπου η αλλαγή ωραρίου του εργαζόμενου δε συνιστά βλαπτική μεταβολή. Παραθέτουμε την Απόφαση 1212/2006 του Αρείου Πάγου, που αφορούσε την αλλαγή του ωραρίου και συγκεκριμένα της βάρδιας και οφειλόταν σε περιορισμό της οικονομικής δραστηριότητας της επιχείρησης.

.... «Επειδή, από το συνδυασμό των άρθρων 648, 652, 656 και 349 - 351 Α.Κ., και του Ν. 2112/1920 και 5 παρ. 3 Ν. 3198/1955 προκύπτει ότι στον εργοδότη ανήκει το δικαίωμα να εξειδικεύει τις υποχρεώσεις του μισθωτού και ειδικότερα να καθορίζει το είδος, τον τόπο, το χρόνο και τις άλλες συνθήκες παροχής της εργασίας του μισθωτού για την αρτιότερη οικονομοτεχνική οργάνωση της επιχειρήσεως προς επίτευξη των σκοπών της.

Έχει, δηλονότι, ο εργοδότης, ως διευθυντής της εκμετάλλευσης την εξουσία να οργανώνει και να διευθύνει την επιχείρησή του με βάση τα κρινόμενα από αυτόν ως πλέον αποτελεσματικά κριτήρια.

Δεν επιτρέπεται όμως κατά την ενάσκηση του διευθυντικού αυτού δικαιώματος να προκαλείται υλική ή ηθική βλάβη στο μισθωτό κατά παράβαση διατάξεως νόμου ή της ατομικής συμβάσεως εργασίας ή κατά καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος υπό την έννοια του άρθρου 281 Α.Κ., δηλ. κατά προφανή υπέρβαση των ορίων που επιβάλλονται από την καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή από τον κοινωνικό ή οικονομικό σκοπό του δικαιώματος.

Στις περιπτώσεις αυτές υπάρχει μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας, που παρέχει στο μισθωτό, αν δεν αποδέχεται τη μεταβολή, το δικαίωμα είτε να τη θεωρήσει ως άτακτη καταγγελία της συμβάσεως και να αξιώσει τη νόμιμη αποζημίωση είτε, εμμένοντας στη σύμβαση, να απαιτήσει από τον εργοδότη να αποδέχεται την προσφερόμενη εργασία υπό τους πριν από τη μεταβολή όρους, καθιστώντας αυτόν διαφορετικά υπερήμερο περί την αποδοχή της εργασίας αυτής.

Μόνο το γεγονός της παροχής επί σειρά ετών της εργασίας σε ορισμένο ωράριο ή βάρδια, δεν σημαίνει, χωρίς άλλο, και ότι δημιουργήθηκε σιωπηρά συμβατικός όρος για την απασχόληση του εργαζομένου μόνο στο ωράριο αυτό ή στη συγκεκριμένη βάρδια, ώστε η αλλαγή του ωραρίου ή της βάρδιας, που γίνεται από τον εργοδότη στα πλαίσια του διευθυντικού του δικαιώματος, να συνιστά μονομερή βλαπτική μεταβολή. Για να συμβεί τούτο απαιτείται να συντρέχουν και άλλα πραγματικά περιστατικά από τα οποία να συνάγεται σαφώς η βούληση του εργοδότη να διατηρήσει αμετάβλητο αυτό το ωράριο εργασίας ή αυτή την βάρδια του μισθωτού.

Με την κρίση του αυτή το Εφετείο παραβίασε εκ πλαγίου τις προαναφερόμενες διατάξεις των άρθρων 648, 652, 656, 281 και 349 - 351 Α.Κ., και του Ν. 2112/1920 και 5 παρ. 3 Ν. 3198/1955.

Αφού δεν εκθέτει περιστατικά από τα οποία να συνάγεται σαφώς η βούληση του εργοδότη να διατηρήσει αμετάβλητη την τοποθέτηση του εργαζόμενου στην τελευταία βάρδια, οπότε θα ήταν υποχρεωμένη να διατηρήσει και αυτή (βάρδια), ματαιώνοντας την αναδιάρθρωση της επιχειρήσεώς του, ακόμη και αν αυτή επιβαλλόταν από την ανάγκη προσαρμογής στις μεταβαλλόμενες συνθήκες της αγοράς, για λόγους καθαρά οικονομικοτεχνικούς.

Αγάπη Καβάλου
Αρχισυντάκτης Oenet.gr

Ασάφεια στην εγκύκλιο για την παράταση των 100 δόσεων

Μίνι-σύγχυση έχει προκαλέσει στις αρμόδιες ΔΟΥ η διατύπωση της ΠΟΛ 1110/26-05-15  του υπουργείου Οικονομικών για την παράταση της ρύθμισης των 100 δόσεων για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο μέχρι τις 26 Ιουνίου.

Συγκεκριμένα, η ΠΟΛ αναφέρεται σε παράταση της προθεσμίας υποβολής αίτησης για υπαγωγή στη ρύθμιση των άρθρων 1 και 15 του Ν. 4321/2015.

Όπως είναι διατυπωμένη η ΠΟΛ, προκύπτει ότι τα μόνα άρθρα των οποίων η ισχύς παρατείνεται είναι το άρθρο 1 που ορίζει τις δόσεις και τις απαλλαγές της ρύθμισης και το άρθρο 15 που ορίζει την εφάπαξ εξόφληση μέρους της οφειλής με αντίστοιχη  έκπτωση των προσαυξήσεων.

Εάν δηλαδή ερμηνευτεί κατά γράμμα η ΠΟΛ δεν παρατείνονται τα υπόλοιπα άρθρα της ρύθμισης όπως, για παράδειγμα, οι διατάξεις για τις μη βεβαιωμένες οφειλές που υπάγονται στη ρύθμιση ή αυτές για τις οφειλές που τελούν σε αναστολή ή έχουν υπαχθεί σε ρύθμιση.

Αυτό έχει προκαλέσει ερωτηματικά σε ορισμένα στελέχη των ΔΟΥ τα οποία επικοινωνούν με το υπουργείο Οικονομικών για να λάβουν οδηγίες σχετικά με το τι ακριβώς ισχύει.

Σύμφωνα, πάντως, με άτυπη ενημέρωση των αρμόδιων υπηρεσιών, η παράταση αφορά το σύνολο του νόμου και όχι μόνο τα άρθρα 1 και 15.

Ήταν τόσο δύσκολο η εγκύκλιος να αναφέρει σαφώς ότι δίνεται παράταση της προθεσμίας υποβολής αίτησης για υπαγωγή στη «ρύθμιση των άρθρων 1 έως 15 του Ν. 4321/2015» ή  ακόμα πιο απλά στις «ρυθμίσεις των άρθρων του Ν.4321/2015»

Σε κάθε περίπτωση, είναι αυτονόητο (ή θα έπρεπε να είναι) ότι οι εγκύκλιοι του υπουργείου πρέπει να διακρίνονται από σαφήνεια, χωρίς να αφήνουν περιθώρια για συγχύσεις, παρερμηνείες και υποκειμενικές εξηγήσεις, σπαταλώντας έτσι άσκοπα τον χρόνο όλων των εμπλεκομένων.

Φορολογική δήλωση 2015: Μπαράζ λαθών σε προσυμπληρωμένους κωδικούς

Μετ' εμποδίων συνεχίζεται η προσπάθεια λογιστών και φορολογουμένων να υποβάλλουν τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος.

Τα λάθη στα προσυμπληρωμένα κουτάκια της δήλωσης αποτελούν εστία ταλαιπωρίας τόσο για τους φορολογούμενους, όσο και για τους λογιστές και τους εργαζόμενους στη Διεύθυνση Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης οι οποίοι καλούνται καθημερινά να διευθετήσουν προβλήματα: από μπερδεμένα ΑΦΜ μεταξύ συζύγων έως τις υποδιαστολές στα δεκαδικά ψηφία των συντάξεων που μετατρέπουν τα εκατοντάδες ευρώ σε... χιλιάδες.

Σε κάποιες περιπτώσεις προλαβαίνουν, σε άλλες έρχονται να παρέμβουν κατόπιν εορτής με τους λογιστές να βρίσκονται ήδη στα... κάγκελα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, τις προηγούμενες ημέρες σε δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχους του ΙΚΑ, στη σχετική βεβαίωση, είχαν μπερδευτεί οι ΑΦΜ των συζύγων. Το πρόβλημα διορθώθηκε από τους εργαζόμενους της ΔΗΛΕΔ.

Το ίδιο συνέβη και με το πρόβλημα που εμφανίστηκε στις βεβαιώσεις συντάξεων του ΟΓΑ. Λάθος χρήση της υποδιαστολής στα δεκαδικά ψηφία των συντάξεων που χορηγήθηκαν από τον ΟΓΑ, μετέτρεπε τα εκατοντάδες ευρώ σε χιλιάδες, στέλνοντας... αδιάβαστους λογιστές και φορολογούμενους.

Οι δόσεις των δανείων

Πολλαπλάσια προβλήματα όμως καταγράφονται στο εγχείρημα της ΓΓΔΕ να προσυμπληρωθούν φέτος τα κουτάκια με τις δόσεις των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων οι οποίες κατεβλήθησαν πέρυσι από τους φορολογούμενους. Σε αρκετές περιπτώσεις, τα στοιχεία τα οποία εστάλησαν από τις τράπεζες ήτανεξόφθαλμα λάθος και γι' αυτό έχει καθυστερήσει η ανάρτησή τους. Σύμφωνα με πληροφορίες πάντως, τα στοιχεία αναμένεται να συμπληρωθούν σήμερα.

Μ' αυτά και μ' αυτά αλλά και με φόντο τη συνήθεια των Ελλήνων να τρέχουν όλοι την τελευταία στιγμή, οι δηλώσεις οι οποίες έχουν υποβληθεί μέχρι σήμερα ίσα που ξεπερνούν τις 120.000 σε σύνολο 5,5 εκατομμυρίων υπόχρεων.

Η προθεσμία εκπνέει στις 30 Ιουνίου και από Ιούλιο θα πρέπει να αρχίσουν να πληρώνονται οι δόσεις. Λογιστές και φορείς ήδη έχουν αρχίσει να ζητούν παράταση της προθεσμίας.

Με ανακοίνωσή του το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας θεωρεί απαραίτητη τη μετάθεση της καταληκτικής ημερομηνίας για χρονικό διάστημα που σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις θα έπρεπε να είναι ανοικτό το σύστημα (από το Φεβρουάριο, ενώ άνοιξε στις 15 Μαϊου), προκειμένου να διορθωθούν τα λάθη του συστήματος και να ανταποκριθούν εμπρόθεσμα οι φορολογούμενοι και οι λογιστές φοροτεχνικοί στις φορολογικές τους υποχρεώσεις.

euro2day.gr

Διπλάσιος ο φόρος από το εισόδημα!

Δεν είναι μόνο οι κάτοικοι εξωτερικού που εξοντώνονται φορολογικά επειδή εισέπραξαν μερικά λεπτά του ευρώ σε τόκους. Στην ίδια θέση έρχονται, σύμφωνα με την ερμηνεία των διατάξεων του νέου Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος από έμπειρους υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών, και Έλληνες φορολογούμενοι.

Η επιβάρυνση προκύπτει επειδή η χρέωση τεκμαρτού εισοδήματος δεν απενεργοποιείται όταν ο φορολογούμενος εισπράττει κάποιο ποσό από τόκους ή εισόδημα ακινήτων αλλά διαθέτει παράλληλα και περιουσιακά στοιχεία στα οποία υπολογίζεται τεκμήριο διαβίωσης, όπως είναι μια κατοικία ή ένα ΙΧ αυτοκίνητο.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Προκειμένου να μην προκύψουν παράλογες χρεώσεις φόρου εισοδήματος για όσους έχουν ελάχιστον πραγματικό εισόδημα από τόκους καταθέσεων ή ενοίκια, τα υπουργείο Οικονομικών πέρασε διάταξη στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος που προβλέπει ότι στην παραπάνω περίπτωση δεν ενεργοποιείται η αντικειμενική δαπάνη διαβίωσης. Δεν προβλέφθηκε όμως να μην ενεργοποιούνται τα τεκμήρια όταν ο φορολογούμενος έχει στην κατοχή του ένα ακίνητο, ένα ΙΧ ή κάποιο άλλο περιουσιακό στοιχείο. Έτσι, για πενιχρά πραγματικά εισοδήματα προκύπτουν επιβαρύνσεις.

Μάλιστα το τεκμαρτό εισόδημα που προκύπτει φορολογείται σαν να είναι εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα, δηλαδή με συντελεστή 26% και προκαταβολή φόρου 55%.

Παράδειγμα

Ένας φορολογούμενος εισέπραξε το 2014 από τόκους 1 ευρώ καθώς και 1.200 ευρώ από ενοίκια κατοικίας.  Ο ίδιος διαθέτει ένα ΙΧ και διαμένει σε ιδιόκτητη κατοικία από τα οποία προκύπτει τεκμαρτό εισόδημα ύψους 4.000 ευρώ. Επειδή ενεργοποιούνται τα τεκμήρια χρεώνεται και την ελάχιστη αντικειμενική δαπάνη διαβίωσης των 3.000 ευρώ. ‘Ετσι, ο φορολογούμενος:

-έχει πραγματικό εισόδημα 1 ευρώ από τόκους το οποίο έχει ήδη φορολογηθεί αυτοτελώς με 15% και κατά την εκκαθάριση της δήλωσής του δεν προκύπτει φόρος εισοδήματος.

-έχει πραγματικό εισόδημα από ενοίκια 1.200 ευρώ το οποίο φορολογείται αυτοτελώς με συντελεστή 11%, δηλαδή προκύπτει φόρος 132 ευρώ.

-έχει συνολικό τεκμαρτό εισόδημα 7.000 ευρώ (3.000 ελάχιστη δαπάνη διαβίωσης και 4.000 λόγω του ΙΧ και της κατοικίας του). Όμως επειδή έχει δηλώσει 1.201 ευρώ πραγματικό εισόδημα θα φορολογηθεί για τη διαφορά μεταξύ του τεκμαρτού και του πραγματικού εισοδήματος, δηλαδή για 5.799 ευρώ (7.000 μείον 1.201 ευρώ). Ο φόρος σε αυτήν την «πηγή» εισοδήματος θα φορολογηθεί με τον συντελεστή της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Δηλαδή με 26% και προκαταβολή φόρου 55%. Ο φόρος που αναλογεί είναι 2.337 ευρώ.

‘Ετσι, ο συνολικός φόρος που θα βεβαιωθεί στον φορολογούμενο του παραπάνω παραδείγματος είναι 2.469 ευρώ για πραγματικό εισόδημα μόλις 1.201 ευρώ! Δηλαδή ο φόρος είναι διπλάσιος σε σχέση με το πραγματικό εισόδημα του φορολογούμενου. Αν αυτό δεν είναι φορολογικός παραλογισμός τότε τι άλλο μπορεί να είναι;

Capital.gr

Χάος έχει προκαλέσει στα δικαστήρια ο κυκεώνας των φορολογικών ρυθμίσεων

Σε αυτόν τον νομοθετικό ωκεανό, όπου δύσκολα κινούνται ακόμα και οι εξειδικευμένοι δικαστές, οι αρμόδιοι υπάλληλοι των εφοριών και των εισπρακτικών μηχανισμών βρίσκονται σε εξαιρετικά δυσχερή θέση. Πολλές φορές αδυνατούν να ερμηνεύσουν σωστά την περίπλοκη νομοθεσία, να εφαρμόσουν σωστά τον νόμο. Απότοκος συνέπεια η αύξηση φορολογικών διαφορών που φθάνουν στα Διοικητικά Δικαστήρια, που ήδη βαρύνονται με 356.000 αδίκαστες υποθέσεις, εκ των οποίων 67.000 με φορολογικό αντικείμενο. Και αυτά μόνον για τα Διοικητικά Πρωτοδικεία.

Σε αυτόν τον νομοθετικό ωκεανό, όπου δύσκολα κινούνται ακόμα και οι εξειδικευμένοι δικαστές, οι αρμόδιοι υπάλληλοι των εφοριών και των εισπρακτικών μηχανισμών βρίσκονται σε εξαιρετικά δυσχερή θέση. Πολλές φορές αδυνατούν να ερμηνεύσουν σωστά την περίπλοκη νομοθεσία, να εφαρμόσουν σωστά τον νόμο. Απότοκος συνέπεια η αύξηση φορολογικών διαφορών που φθάνουν στα Διοικητικά Δικαστήρια, που ήδη βαρύνονται με 356.000 αδίκαστες υποθέσεις, εκ των οποίων 67.000 με φορολογικό αντικείμενο. Και αυτά μόνον για τα Διοικητικά Πρωτοδικεία. 

Ακόμα και οι δικαστές για τους οποίους πρωτίστως άγνοια νόμου δεν χωρεί, δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα με την ισχύουσα φορολογική νομοθεσία, καθώς οι απανωτές τροποποιήσεις που γίνονται συχνά- πυκνά έχουν δημιουργήσει κυκεώνα φορολογικών ρυθμίσεων που δεν έχει τέλος. Οι αλλεπάλληλοι φορολογικοί νόμοι που παράγονται από το νομοθετικό σώμα κάθε λίγο και λιγάκι, οι τροποποιήσεις τους, οι υπουργικές αποφάσεις που έρχονται για να συγκεκριμενοποιήσουν φορολογικά μέτρα και οι πρακτικές των εισπρακτικών μηχανισμών έχουν προκαλέσει πραγματικό χάος. Οι φορολογούμενοι πολίτες, οι ειδικοί σε θέματα φορολογίας, αλλά και οι δικαστές των διοικητικών δικαστηρίων που καλούνται να βγάλουν άκρη για σωρεία φορολογικών υποθέσεων βρίσκονται στη δίνη των αλλεπάλληλων νομοθετικών αλλαγών.

Μοναδική περίπτωση

Η χώρα μας, εκτιμούν οι ειδικοί σε θέματα φορολογίας, ίσως είναι μοναδική περίπτωση σε όλη την Ευρώπη, όπου οι φορολογικοί νόμοι αλλάζουν όπως τα πουκάμισα και ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι γνωρίζει επακριβώς τι ισχύει. Την κατάσταση νομοθετικής τρέλας σε φορολογικά και συναφή θέματα που επιτείνει το κομφούζιο, δημιουργώντας τις πλέον κατάλληλες συνθήκες για αυθαιρεσίες και παρανομίες, περιέγραψε μοναδικά η πρόεδρος εφετών των Διοικητικών Δικαστηρίων Μαρία Γιανναδάκη, μιλώντας φέτος στη γενική συνέλευση των διοικητικών δικαστών.

Με τα Διοικητικά Δικαστήρια να πνίγονται από τον όγκο χιλιάδων αδίκαστων υποθέσεων, παρά τις προσπάθειες των τελευταίων ετών, οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις, εκδικάζονται και υπό το βάρος των αλλεπάλληλων φορολογικών μεταβολών. Η φρενίτιδα των αλλαγών αποτυπώνεται από τα στατιστικά δεδομένα των τελευταίων μηνών. Όπως προκύπτει από τις έρευνες των διοικητικών δικαστών μέσα σε 30 μήνες, ώς το τέλος του 2014, ψηφίστηκαν 6 αμιγώς φορολογικά νομοσχέδια που είναι πλέον νόμοι του κράτους, με συνολικά 177 διατάξεις περί φορολογικών θεμάτων. Παράλληλα, άλλοι 17 νόμοι περιέλαβαν φορολογικές ρυθμίσεις προσθέτοντας στον απίστευτο όγκο της φορολογικής νομοθεσίας άλλες 71 φορολογικές διατάξεις. Και ως να μην έφθαναν αυτά, εκδόθηκαν και 111 υπουργικές αποφάσεις για φορολογικά θέματα και άλλες 138 διευκρινιστικές εγκύκλιοι.

Αν, όμως, μόνον η παράθεση των αριθμών των φορολογικών νόμων, των εγκυκλίων και των υπουργικών αποφάσεων των τελευταίων μηνών προκαλεί σύγχυση ακόμα και στους ειδικούς, ζαλίζεται κανείς αν ανατρέξει στο σύνολο των φορολογικών νόμων που έχουν παραχθεί τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για πλημμυρίδα.

Από το 1975 έως και σήμερα, συνολικά έχουν ψηφιστεί 3.450 νόμοι με φορολογικές διατάξεις και 250 αμιγώς φορολογικά νομοθετήματα. Οι υπουργικές αποφάσεις που εκδόθηκαν για να υλοποιηθούν ή να διευκρινιστούν οι νόμοι αυτοί ξεπερνούν τις 11.000! Οι εγκύκλιοι από το υπουργείο Οικονομικών δεν μπορούν να μετρηθούν διότι είναι κάποιες χιλιάδες. Και όλα αυτά, για να μη διαθέτουμε ως χώρα φορολογικό σύστημα και φορολογική νομοθεσία που να είναι ξεκάθαρη και σταθερή. Η πρόεδρος των Διοικητικών Δικαστηρίων Μαρία Γιανναδάκη, που έχει ασχοληθεί με τα μείζονος σημασίας θέματα της απίστευτης πολυνομίας σε θέματα φορολογίας, διερωτάται με νόημα «πώς είναι δυνατόν να γνωρίζει κανείς έναν νόμο του οποίου το κείμενο έχει υποστεί αλλεπάλληλες αντικαταστάσεις, τροποποιήσεις, συμπληρώσεις, σε παραγράφους, εδάφια, περιπτώσεις, υποπεριπτώσεις, εξαιρέσεις αλλά και με την επιφύλαξη άλλων διατάξεων όπως αυτές που έχουν προστεθεί, τροποποιηθεί και συμπληρωθεί;».

Δυσχερής θέση

 Σε αυτόν τον νομοθετικό ωκεανό, που δύσκολα κινούνται ακόμα και οι εξειδικευμένοι δικαστές, οι αρμόδιοι υπάλληλοι των εφοριών και των εισπρακτικών μηχανισμών βρίσκονται σε εξαιρετικά δυσχερή θέση. Πολλές φορές αδυνατούν να ερμηνεύσουν σωστά την περίπλοκη νομοθεσία, να εφαρμόσουν σωστά τον νόμο, προσθέτοντας στην αδιαφάνεια, τη διαφθορά, την ταλαιπωρία των πολιτών και τη λήψη λανθασμένων αποφάσεων. Απότοκος συνέπεια η αύξηση φορολογικών διαφορών που φθάνουν στα Διοικητικά Δικαστήρια που ήδη βαρύνονται με 356.000 αδίκαστες υποθέσεις, εκ των οποίων 67.000 με φορολογικό αντικείμενο. Και αυτά μόνον για τα Διοικητικά Πρωτοδικεία. Το στοκ στα Εφετεία είναι άλλο: 47.000 χιλιάδες οι αδίκαστες υποθέσεις, από τις οποίες 13.000 είναι οι φορολογικές

Αλαλούμ με τις φορολογικές δηλώσεις – Τράπεζες και Ταμεία στέλνουν λάθος στοιχεία

Προβλήματα παρουσιάζονται στην υποβολή των φορολογικών δηλώσεων που σχετίζονται κυρίως με λάθη στους προσυμπληρωμένους κωδικούς.

Πρόκειται για λάθη στα στοιχεία που στέλνουν στη Διεύθυνση Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Ασφαλιστικά Ταμεία, επιχειρήσεις αλλά και τράπεζες.

Για παράδειγμα σε χιλιάδες βεβαιώσεις του ΙΚΑ το ΑΦΜ του συζύγου φαινόταν να είναι της συζύγου και το αντίστροφο. Επίσης, για πρώτη φορά φέτος , οι τράπεζες πρέπει να στείλουν στη Διεύθυνση Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης τα στοιχεία με τις δόσεις των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων. Σε πολλά από αυτά παρατηρήθηκαν λάθη με αποτέλεσμα να επαναληφθεί η διαδικασία.

Μέχρι τώρα, λόγω των καθυστερήσεων αυτών, έχουν υποβληθεί περίπου 120.000 φορολογικές δηλώσεις σε σύνολο 5,5 εκατομμυρίων που θα πρέπει να υποβληθούν κανονικά σε όλη τη διαδικασία.

Για αυτό και φορείς όπως το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδος ζητούν ήδη την παράταση της προθεσμίας που λήγει στις 30 Ιουνίου.
Πηγή: iefimerida

Εργατικό ατύχημα-Πότε είναι πλήρης η ευθύνη του εργοδότη

Πότε είναι πλήρης η ευθύνη του εργοδότη -. Σε περίπτωση που ο παθών υπάγεται στην ασφάλιση του ΙΚΑ, ο εργοδότης απαλλάσσεται από κάθε υποχρέωση αποζημίωσης του παθόντος, είτε αυτή είναι η κατά το κοινό δίκαιο αποζημίωση είτε πρόκειται για την ειδική αποζημίωση του ν. 551/1915 και μόνον αν το ατύχημα οφείλεται σε δόλο του εργοδότη ή των προστηθέντων από αυτόν προσώπων, υποχρεούται αυτός να καταβάλει στον παθόντα τη διαφορά μεταξύ της οφειλόμενης κατά το κοινό δίκαιο αποζημίωσης και του ολικού ποσού των χορηγούμενων σ' αυτόν από το ΙΚΑ παροχών.

Αρκεί και ο ενδεχόμενος δόλος ο οποίος υπάρχει οσάκις ο δράστης αποφάσισε να προχωρήσει στην πράξη, απλώς ελπίζοντας - ευχόμενος ότι τελικά δεν θα επέλθει το αξιόποινο αποτέλεσμα. Δεν εντάσσεται στο πεδίο του ενδεχόμενου δόλου η "ενσυνείδητη αμέλεια" για τη συνδρομή της οποίας απαιτείται όχι ελπίδα αλλά πίστη περί μη επέλευσης του εγκληματικού αποτελέσματος.

Κατά το άρθρ. 1 του ν. 551/1915 "περί ευθύνης προς αποζημίωσιν των εξ ατυχημάτων εν τη εργασία παθόντων εργατών ή υπαλλήλων", όπως κωδικοποιήθηκε με το β.δ. της 24.7/25.8.1920 και διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρ. 38 εδ. α' ΕισΝΑΚ, ως ατύχημα από βίαιο συμβάν, το οποίο επήλθε κατά την εκτέλεση της εργασίας ή εξ αφορμής αυτής σε εργάτη ή υπάλληλο των εργασιών ή επιχειρήσεων που αναφέρονται στο άρθρ. 2 του ίδιου νόμου (εργατικό ατύχημα), θεωρείται κάθε βλάβη, η οποία είναι αποτέλεσμα βίαιης και αιφνίδιας επενέργειας εξωτερικού αιτίου, άσχετου μεν με τη σύσταση του οργανισμού του παθόντος και τη βαθμιαία φθορά του από τις συνθήκες της εργασίας, αλλά συνδεόμενου οπωσδήποτε μ' αυτή λόγω της εμφάνισής του κατά την εκτέλεσή της ή εξ αφορμής αυτής, δηλαδή θα πρέπει το αίτιο, στο οποίο οφείλεται το εργατικό ατύχημα, να μην ανάγεται αποκλειστικά στην οργανική ή παθολογική προδιάθεση του παθόντος και το οποίο συνεπώς δεν θα συνέβαινε χωρίς την εργασία και τις περιστάσεις εκτέλεσής της.

Σε περίπτωση τέτοιου ατυχήματος οφείλεται κατ' αρχήν η προβλεπόμενη από το άρθρ. 3 του ως άνω νόμου αποζημίωση, για την οποία η ευθύνη του εργοδότη είναι αντικειμενική, δηλαδή αυτός ευθύνεται σε καταβολή της αποζημίωσης ανεξάρτητα από την ύπαρξη πταίσματός του ή πταίσματος των προστηθέντων από αυτόν προσώπων, μπορεί δε κατ' εφαρμογή του άρθρ. 16 § 4 εδ. (α), (β) και (γ) του ν. 551/1915 να μειωθεί η αποζημίωση μέχρι το μισό της μόνον όταν ο παθών επέδειξε την ειδική αμέλεια που συνίσταται στην από μέρους του αδικαιολόγητη παράβαση των διατάξεων νόμων, διαταγμάτων ή συναφών κανονισμών, που θέτουν τους όρους ασφάλειας στην εργασία και έχουν εκδοθεί από την αρμόδια αρχή ή τον κύριο της επιχείρησης, εφόσον στην τελευταία περίπτωση κυρώθηκαν από την αρχή.

Πλήρη αποζημίωση κατά το κοινό δίκαιο έχουν το δικαίωμα κατά το άρθρ. 16 § 1 του ν. 551/1915 να ζητήσουν ο παθών από εργατικό ατύχημα και σε περίπτωση θανάτου του οι προσδιοριζόμενοι στο άρθρ. 6 του ν. 551/1915 συγγενείς του μόνον όταν το ατύχημα μπορεί να αποδοθεί σε δόλο του εργοδότη ή των προστηθέντων από αυτόν προσώπων ή όταν έγινε σε εργασία ή επιχείρηση στην οποία δεν τηρήθηκαν οι παραπάνω διατάξεις για τους όρους ασφάλειας και σε αιτιώδη με αυτές συνάφεια. Τέτοιες διατάξεις είναι ειδικότερα μόνον εκείνες που προβλέπουν συγκεκριμένα μέτρα, μέσα και τρόπους προς επίτευξη της ασφάλειας των εργαζομένων και όχι τρίτων, δηλαδή δεν αρκεί ότι το ατύχημα επήλθε από την παράβαση όρων, οι οποίοι επιβάλλονται μόνον από την κοινή αντίληψη, την υποχρέωση πρόνοιας και την απαιτούμενη στις συναλλαγές επιμέλεια, χωρίς κατά τα λοιπά να προβλέπονται από ειδική διάταξη νόμου.

Σε περίπτωση πάντως που ο παθών από εργατικό ατύχημα υπάγεται στην ασφάλιση του ΙΚΑ, ο εργοδότης απαλλάσσεται από κάθε υποχρέωση αποζημίωσης του παθόντος, είτε αυτή είναι η κατά το κοινό δίκαιο αποζημίωση είτε πρόκειται για την ειδική αποζημίωση του ν. 551/1915 και μόνον αν το ατύχημα οφείλεται σε δόλο του εργοδότη ή των προστηθέντων από αυτόν προσώπων υποχρεούται αυτός να καταβάλει στον παθόντα τη διαφορά μεταξύ της οφειλόμενης κατά το κοινό δίκαιο αποζημίωσης και του ολικού ποσού των χορηγούμενων σ' αυτόν από το ΙΚΑ παροχών.

Δόλος είναι η γνώση και η θέληση πραγματώσεως της αντικειμενικής υπόστασης του αδικήματος.

Κατά την έννοια του όρου, αρκεί και ο ενδεχόμενος δόλος ο οποίος υπάρχει οσάκις ο δράστης αποφάσισε να προχωρήσει στην πράξη, απλώς ελπίζοντας - ευχόμενος ότι τελικά δεν θα επέλθει το αξιόποινο αποτέλεσμα. Δεν εντάσσεται στο πεδίο του ενδεχόμενου δόλου η "ενσυνείδητη αμέλεια" για τη συνδρομή της οποίας απαιτείται όχι ελπίδα αλλά πίστη περί μη επέλευσης του εγκληματικού αποτελέσματος.

Η ως άνω απαλλαγή αφορά όχι μόνο την περίπτωση που το ατύχημα προκλήθηκε από ενέργεια ή παράλειψη του εργοδότη ή του παθόντος, αλλά και όταν αυτό προκλήθηκε από ενέργεια ή παράλειψη των προσώπων που προστήθηκαν από τον εργοδότη, τα οποία επίσης καλύπτονται από την απαλλαγή, ενώ καλύπτεται και η περίπτωση της ειδικής αμέλειας, που αφορά, κατά τα προεκτεθέντα, την παράβαση ειδικών διατάξεων για τους όρους ασφάλειας των εργαζομένων.

Σε όλες όμως τις περιπτώσεις ο παθών από εργατικό ατύχημα, ασφαλισμένος ή όχι στο ΙΚΑ, και αναλόγως τα μέλη της οικογένειάς του, διατηρούν κατά του εργοδότη ή των προστηθέντων από αυτόν προσώπων τις αξιώσεις τους για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης, εφόσον το ατύχημα οφείλεται σε πταίσμα τους, που συνιστά εν προκειμένω και η αμέλεια ως προς την τήρηση των προβλεπομένων από γενικές ή ειδικές διατάξεις όρων ασφάλειας των εργαζομένων και όχι μόνον η ως άνω ειδική αμέλεια, αφού η αξίωση χρηματικής ικανοποίησης της ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης τους κατά τα άρθρ. 299 και 932 ΑΚ είναι διαφορετικής φύσης και δεν καλύπτεται από την απαλλαγή τους από κάθε υποχρέωση για αποζημίωση ή από την ειδική αποζημίωση κατά το ν. 551/1915, που αφορούν αξιώσεις καθαρά περιουσιακού χαρακτήρα.

Αναστασία Χρ. Μήλιου
Δικηγόρος παρ'Εφέταις Αθηνών

Αυτή είναι η νέα πρόταση της κυβέρνησης για τον ΦΠΑ

Στα χέρια των δανειστών βρίσκεται η νέα πρόταση του υπουργείου Οικονομικών για το αναθεωρημένο πλαίσιο του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας.

Ειδικότερα, όπως μετέδωσε το Mega, το βασικό χαρακτηριστικό της νέας πρότασης είναι ότι όλα τα τρόφιμα- και όχι μόνο κάποια βασικά είδη διατροφής- θα υπαχθούν στο νέο χαμηλό συντελεστή.

Ειδικότερα, η κυβέρνηση προτείνει βασικό συντελεστή 18%, ο οποίος θα μειώνεται αυτομάτως στο 15% αν η πληρωμή γίνεται με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα. Εάν γίνει δεκτή η πρόταση, τότε θα μειωθεί η επιβάρυνση σε ρούχα-παπούτσια, τηλεπικοινωνίες, όλες τις υπηρεσίες, ακίνητα, αυτοκίνητα, καύσιμα, ηλεκτρονικά- ηλεκτρικά είδη, κοσμήματα, είδη οικιακής χρήσης, που σήμερα επιβαρύνονται με ΦΠΑ 23%.

Ο νέος χαμηλός συντελεστής προτείνεται να είναι 9,5% και με τη χρήση "πλαστικού" χρήματος να μειώνεται στο 6,5%. Σε αυτόν τον συντελεστή θα υπαχθούν όλα τα τρόφιμα- που σήμερα επιβαρύνονται με 13%- τα φάρμακα και τα βιβλία, που σήμερα υπάγονται στον υπερμειωμένο συντελεστή 6,5%, ο οποίος καταργείται.

Δηλαδή, εκτός των τροφίμων που σήμερα επιβαρύνονται με 13% και θα υπαχθούν σε χαμηλότερο συντελεστή, θα έχουν επιβάρυνση πέντε ποσοστιαίων μονάδων (από το 13% στο 18%), οι λογαριασμοί ρεύματος, τα κόμιστρα των ταξί, τα εισιτήρια των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και η εστίαση.

Αναγκαία η αλλαγή νομοθεσίας στις οικοδομικές επιχειρήσει

«ΩΔΙΝΕΝ  ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΕΤΕΚΕ ΜΥΝ»

ΤΟ ΤΕΡΑΣ  ΤΗΣ  ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ και Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ

«ΕΧΕΙ ΚΤΥΠΗΣΕΙ» ΤΙΣ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΕΣ  ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ  ΕΡΓΑΣΙΑ  ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΤΩΝ-ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΩΝ»

ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΥΣ  ΣΧΕΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ

Από τον Ορέστη Σειμένη , φοροτεχνικό-συγγραφέα

Oταν στις 5  Αυγούατου του 2005, με την ευκαιρία της εφαρμογής του ΦΠΑ στα ακίνητα,  ο τότε Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών εδωσε στην δημοσιότητα τό Σχέδιο Νόμου για τις Οικοδομικές Επιχειρήσεις, όλοι πιστέψαμε ότι, επιτέλους, θα βελτιωθούν οι διαδικασίες καί θα μειωθούν οι ταλαιπωρίες, οι επιβαρύνσεις  αλλά και οι γραφειοκρατίες που αφορούσαν τις εργασίες στα ακίνητα.

Θεωρήσαμε τότε ότι ήταν ευκαιρία  για να ξεκινήσει η νομοθεσία  αυτή από μηδενική βάση καί  να απλοποιηθούν οι , όποιες, χρονοβόρες και άσκοπες διαδικασίες. 

Πέρασε  τό Β΄ εξάμηνο του 2005. Ηταν το εξάμηνο της  αναμονής. Ολοι περιμέναμε  με αγωνία τίς  νεες  αλλαγές :

1.      Για  τό ύψος των αυξήσεων, και κάθε πότε, των Αντικειμενικών Αξιών

2.      Για την μεταβολή των Αντικειμενικών Αξιών των ακινήτων ανά τακτά χρονικά διαστήματα 

3.      Για τόν τρόπο εφαρμογής του ΦΠΑ στά ακίνητα

4.      Για την τρόπο εφαρμογής του Φόρου Αυτομάτων Υπερτιμήματος (θα ίσχυε τότε)

5.      Για τόν τρόπο εφαρμογής του Φόρου Συναλλαγών  (θα ίσχυε τότε)

6.      Γιά  τήν αλλαγή  τών πινάκων του φόρου δωρεών-κληρονομιών

7.      Για τήν αύξηση της απαλλαγής του αφορολογήτου ποσού στίς δωρεές και κληρονομιές

8.      Για τήν αύξηση της απαλλαγής του αφορολογήτου ποσού στίς γονικές παροχές

9.      Για τον προσδιορισμό του τιμήματος του μεταβιβαζομένου ακινήτου

10.  Για την αυτοπαράδοση των απούλητων ακινήτων

11.  Για την επιστροφή του ΦΠΑ στις οικοδομικές επιχειρήσεις

12.  Για το Ε9 στις σχέσεις εργολάβου-κατασκευαστή

13.   κλπ

Οσο περνούσε  ο καιρός η αγωνία μας μεγάλωνε για τό τελικό κείμενο του Νόμου που οι φήμες αλλά και οι συνεχείς διαβεβαιώσεις του κ. Υφυπουργού, λέγανε ότι  θα ίσχυε από την 1/1/2006 .

Καί πράγματι! Στίς 27 Δεκεμβρίου 2005  δημοσιεύθηκε στο Φύλλο της Κυβερνήσεως ο Νόμος 3427/05. Η περιέργια των φοροτεχνικών, των κατασκευαστών, των μηχανικών των συμβολαιογράφων κλπ ήταν αυξημένη. Επιτέλους θα είχαμε  τόν Νόμο με τίς νέες ρυθμίσεις, για να εργασθούμε καί να βοηθήσουμε τίς  επιχειρήσεις και τόν Ελληνα  φορολογούμενο (αγοραστή ακινήτων, δωρεοδόχο, κληρονόμο, φορολογούμενο στη γονική παροχή, οικοπεδούχο, κατασκευαστή, κλπ).   

Διαβάσαμε προσεκτικά τόν Νόμο και δεν καταλάβαμε πολλά πράγματα. Σε πολλά σημεία του  παρέπεμπε  σε ...μελλοντικές ρυθμίσεις του κ. Υπουργού Οικονομίας καί Οικονομικών.

Περνούσε ο καιρός και όλοι μας περιμέναμε υπομονετικά για να διαβάσουμε τίς δημοσιεύσεις που θα έκανε  ο κ. Υπουργός των Οικονομικών για τις ρυθμίσεις αυτές.

Σκεφτόμαστε και περιμέναμε  με  απορία  :

§  Θα  δώσουν καλή λύση για τίς περιπτώσεις εξαίρεσης από το ΦΠΑ που η αδεια εκδόθηκε  μετά τήν 1/1/2006 καί ο πλήρης φάκελλος είχε  κατατεθεί μέχρι την 25/11/2005 ;

§  Θα  δώσουν σωστή λύση για τίς περιπτώσεις απαλλαγής από το ΦΠΑ που η οικοδομική άδεια εκδόθηκε  μετά τήν 1/1/2006 καί ο πλήρης φάκελλος είχε  κατατεθεί μέχρι την 25/11/2005 καί μεχρι την ημερομηνια  αυτή είχε  υπογραφεί το Προσύμφωνο και τό Εργολαβικό Κατασκευής της οικοδομής ;

§  Ποιές θα ήταν οι νέες διαδικασίες για τίς δηλώσεις μεταβίβασης των ακινήτων με τον ΦΠΑ;

§  Πώς θα παρακολουθείται τό προυπολογιστικό και το απολογιστικό κόστος στίς οικοδομές;

§  Πώς θα αφαιρείται ο ΦΠΑ τών εισροών   τού εργολάβου;

§  Mε πόσον ΦΠΑ θα επιβαρύνεται ο οικοπεδούχος ;

§  Θα παταχθεί η γραφειοκρατία;

§  Ποιά θα είναι η σχέση και η παρεμβατικότητα του εφόρου;

§  Πώς θα φορολογούνται τα παλαιά ακίνητα ;

§  Τί θα γίνει με τό καθεστώς  τών μεταβιβάσεων από χαριστική αιτία;

§  Κλπ

Την 9^η Μαρτίου 2006 άρχισε η δημοσίευση τών ΠΟΛ με τίς οποίες το Υπουργείο των Οικονομικών επιχειρούσε να διευκρινήσει τίς νέες διατάξεις.

Οι ασάφεια και η προχειρότητα στο μεγαλείο τους. Οι επεξηγηματικές εγκύκλιοι (ΠΟΛ.)  που εκδόθηκαν τελικά ανήλθαν σε  43 !!!.

Η απογοήτευση ήταν μεγάλη . Μπόλικη γραφειοκρατία. Γραφειοκρατία που δεν οδηγεί πουθενά. Στενοχωρεί τόν πολίτη, εμποδίζει τίς  οικοδομικές επιχειρήσεις να συνεχίσουν τό έργο τους απρόσκοπτα , δημιουργεί πολύπλοκες εργασίες στούς φοροτεχνικούς, δημιουργεί πρόσθετη και αντιπαραγωγική εργασία στά φοροτεχνικά όργανα , δίνει υπερεξουσίες  στό έφορο και  επιμερίζει την εργασία σε ...δύο εφορίες.

Μπορούμε να δούμε μερικές γραφειοκρατικές και αντιπαραγωγικές εργασίες που επιβάλλονταn από τίς παραπάνω διευκρινιστικές ΠΟΛ. του Υ/Οικονομικών

1. ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΔΥΟ ΕΦΟΡΙΩΝ

Στην εφορία τού ακινήτου θα υποβάλλομε τό προυπολογιστικό κόστος και τίς  Ειδικές Δηλώσεις Εισοδήματος.

Στην εφορία της έδρας θα γίνονται όλες οι άλλες εργασίες – υποχρεώσεις του φορολογουμένου αλλά και ο τελικός  έλεγχος  για τά στοιχεία της οικοδομής.

Ο φορολογούμενος και ο εργολάβος – κατασκευαστής θα έχουν δύο εστίες για την διεκπεραίωση τών εργασιών τους. Εάν η ΔΟΥ του ακινήτου είναι μακριά από την εδρα του εργολάβου τότε η ταλαιπωρία θα είναι πολύ μεγαλύτερη.

    

1. ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΠΑ

Ο Νόμος 3427/05 ορίζει ότι ο εργολάβος μπορεί να εξαιρεθεί από την υποχρέωση του ΦΠΑ εάν

• Εχει υποβάλλει πλήρη φάκελλο στην Πολεοδομία μέχρι 25/11/2005
• Εχει υπογράψει προσύμφωνο και εργολαβικό κατασκευής με τόν Οικοπεδούχο (στην περίπτωση της αντιπαροχής)
• Εάν έχει εκδοθεί η αδεια της οικοδομής μετά  την 1/1/2006

Μέ την ΠΟΛ 1038 ορίζετo ότι ο εργολάβος – κατασκευαστής έπρεπε να κάνει άιτηση στην  Πολεοδομία για να του δοθεί βεβαίωση ότι έχει κατατεθεί  ο πλήρης φάκελλος στην Πολεοδομία μεχρι 25/11/2006 καί μαζύ με τα επικυρωμένα αντίγραφα τής  αδείας οικοδομής καί τού πρόσύμφωνου-εργολαβικού   να ..........ζητήσει από τον εφορο της εδρας της επιχείρησής του .......την εξαίρεση από τον ΦΠΑ.

Αυτό κι αν ήταν γραφειοκρατία! .Γραφειοκρατία χωρίς λόγο!

  

1. ΒΙΒΛΙΟ ΚΟΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : ΓΙΑΤΙ ;

Μέ την ΠΟΛ 1039/9.3.2006 ορίζετo ότι ο εργολάβος –κατασκευαστής υποχρεούτo να τηρεί  ΒΙΒΛΙΟ ΚΟΣΤΟΛΟΓΙΟΥ στό οποίο έπρεπε να καταχωρεί όλα τα δικαιολογητικά των δαπανών κατασκευής. Μέτα είναι υποχρεωμένος  να καταχωρεί τίς ίδιες αυτές δαπάνες και στά βιβλία του (Εσόδων-Εξόδων για τά απλογραφικά βιβλία ή στό Ημερολόγιο καί στήν Αναλυτικό Καθολικό –καρτέλλα για τα διπλογραφικά –σήμερα-βιβλία) Τό αποτέλεσμα είναι τό ίδιο αφού στα διπλογραφικά βιβλία τό αναλυτικό αλλά και τό συνολοκό κόστος της οικοδομής φαίνεται  στην καρτέλλα , αλλά και σέ ιδιαίτερη στήλη προκειμένου για απλογραφικά βιβλία .

Επομένως τό Υπουργείο ζητούσε να γίνεται η καταχώρηση τών τομολογίων δύο φορές (μία στο βιβλίο κοστολογίου και μια στό ημερολόγιο της επιχείρησης ) και αυτό ήταν  πρόσθετη γραφειοκρατία αφού δεν προέκυπτε κάτι τό ιδιαίτερο από την διπλοκαταχώρηση αυτή.

1. ΛΑΘΟΣ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ …….

Τό Υπουργείο των Οικονομικών  θέλει να τηρείται τό Βιβλίο Κοστολογιου στην έδρα του υποχρέου εργολάβου κατασκευαστή. Σε περίπτωση που ο εργολάβος επιθυμεί να τηρήσει τό Βιβλίο Κοστολογίου εκτός εδρας, δηλαδή στην Οικοδομή,  πρέπει ο φορολογούμενος εργολάβος να κάνει αίτηση στόν εφορο της εδρας της  επιχείρησής του και ο έφορος να εγκρίνει τήν τήρηση αυτή ....

Ποιά είναι η σκοπιμότητα τής  αίτησης και της  έγκρισης από τόν έφορο; Καμιά. Θα μπορούσε ο εργολάβος να κάνει μια γνωστοποίηση στόν έφορο ότι θα  τόν εξυπηρετούσε για λόγους οργανωτικούς της επιχείρησής του να τηρήσει τό βιβλιο κοστολογίου στήν οικοδομή . Τό θέμα είναι να γνωρίζει ο εφορος σε ποιό σημείο τηρείται τό βιβλίο αυτό για να μπορεί να το ελέγξει καί να μην δημιουργεί προβλήματα στην λειτουργία τών επιχειρήσεων αυτών.

1. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ή ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΔΑΝ …….

Ας υποθέσομε ότι ο εργολάβος «Χ» ανέγειρε το 2006 δύο πανομοιότυπες οικοδομές 120 μ2  η κάθε μία, σε δύο περιοχές :  μία στην περιοχή της Βουλιαγμένης και μία στα Σεπόλια.

Η κάθε μία  κόστισε  1.000.000€

Η αντικειμενική αξία της οικοδομής στην Βουλιαγμένη ανήλθε  π..χ.  σε  5.000.000€

Η αντικειμενική αξία της οικοδομής στα Σεπόλια  ανήλθε  π..χ.  σε  2.500.000€

Αρα η οικοδομή στην Βουλιαγμένη άφησε κέρδος  4.000.000€

             και η οικοδομή στα Σεπόλια άφησε κέρδος 1.500.000€

Φαντασθείτε ποια ζημιά δημιουργήθηκε στο κράτος (φόρος εισοδήματος και ΦΠΑ κατά την μεταβίβαση του νεόδμητου) εάν οι δύο οικοδομές πουλήθηκαν (το 2006) σε μεγαλύτερες εμπορικές αξίες …….

1. ΤΟ ΑΝΑΓΡΑΦΟΜΕΝΟ ΤΙΜΗΜΑ ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ

Τό Υπουργείο των Οικονομικών με τον νόμο 3427/27-12-2005 προσδιόρισε ότι η αντικειμενική αξία του μεταβιβαζομένου ακινήτου μπορεί να είναι το τίμημα πώλησης όταν δεν ήταν δυνατόν να προσδιοριστεί το πραγματικά καταβαλλόμενο τίμημα .» Αυτό έδωσε την ευκαιρία στους συναλλασσόμενους να αναγράφουν στα συμβόλαιά τους την αντικειμενική Αξία του μεταβιβαζόμενου ακινήτου στίς περιπτώσεις που η αντικειμενική αξία ήταν μικρότερη από την πραγματικά καταβαλλόμενη αξία. Με τον τρόπο αυτό το κράτος εισέπραττε επί πολλά χρόνια δύο φόρους μειωμένους :

·         τον  φόρο μεταβιβάσεως  (ΦΜΑ ή ΦΠΑ)

·         τον φόρο εισοδήματος

           Εδώ και μερικά χρόνια το πρόβλημα άλλαξε : η αντικειμενική αξία των ακινήτων   είναι μεγαλύτερη από την πραγματική (εμπορική) αξία του ακινήτου. Και έχουν προκύψει άλλα προβλήματα στους φορολογουμένους, στους λογιστές – φοροτεχνικούς και στο Υπουργείο των Οικονομικών το οποίο δεν είχε την ικανότητα να προβλέψει  τότε, το 2005, την δυσμενή εξέλιξη της οικονομικής συγκυρίας και τα προβλήματα αλλά και τις ζημιές που θα προέκυπταν 

1. ΠΑΡΤΕ ΟΛΟΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΓΥΡΙΖΕΙ………..

Μας έλεγαν τότε. Αγοράστε τα ακίνητα με την παλαιά άδεια με φόρο 11% και όχι ΦΠΑ  18%.Πάρτε και δάνεια από τίς τράπεζες. Και πέσαμε στην παγίδα. Λειτούργησε ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης, αυξήθηκαν οι τιμές των ακινήτων, αφού η ζήτηση ήταν διπλάσια της προσφοράς, οι κατασκευαστές  έδιναν αντιπαροχή 50-60% στους οικοπεδούχους και ο υπερδανεισμός πέτυχε σχεδόν όλους μας.

Σήμερα οφείλουμε στις τράπεζες χρήματα για ακίνητα τα οποία έχουν αξία υποτιμημένη. Και πρέπει να εξοφλούμε αυτές τις υποχρεώσεις ……

Ποιοι είναι υπαίτιοι γι αυτό;  

Από τα παραπάνω προκύπτει το συμπέρασμα ότι η γραφειοκρατία και η ασυναρτησία  στην φορολογία των οικοδομικών επιχειρήσεων, όπως ισχύει από την 1/1/2006 και μετά , είναι μπόλικη. Ο νομοθέτης της εποχής εκείνης δέν κατάφερε να απλοποιήσει τα πράγματα .Εφερε πολλές δυσκολίες στους εργολάβους και στους Φοροτεχνικούς . Ο φιλόσοφος Λουκιανός είχε γράψει τον δεύτερο αιώνα μ.Χ.  :

«ΩΔΙΝΕΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΕΤΕΚΕ ΜΥΝ»

      (δηλαδή: κοιλοπονούσε όρος και εγέννησε  ποντίκι………)

Γι αυτό πρέπει  ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ

Ποτέ δεν είναι αργά. Το Υπουργείο Οικονομικών πρέπει να παρέμβει και να επανακαθορίσει μια νέα απλοποιημένη νομοθεσία για τις οικοδομικές επιχειρήσεις. Να αλλάξουν πολλά.

Με μία προυπόθεση: το νέο νομοσχέδιο να θεσπίζει απλές και πρακτικές διαδικασίες που να αντέχουν στον χρόνο, για να μην επιβαρυνθούν οι ενδιαφερόμενοι με χρονοβόρες και άσκοπες διαδικασίες και αποφάσεις , αλλά και για να μην δημιουργηθούν απώλειες δισεκατομμυρίων φόρων από εγωισμούς που οφείλονται  στην άγνοια ή στο πείσμα των Ιθυνόντων-Συμβούλων Δημοσίων Υπαλλήλων αλλά και της Πολιτικής Ηγεσίας που τους ακούει χωρίς να προβλέπει τις πιθανές κακές συνέπειες που μπορεί να προκύ-ψουν  στο μέλλον από αυτές τις λανθασμένες αποφάσεις.

Στην Οικονομία αυτά τα λάθη πρέπει να αποφεύγονται γιατί προέρχονται από αποφάσεις λίγων ατόμων αλλά που τελικά βλάπτουν  τους πολλούς …………………   

Τουλάχιστον ας μην βλάψουν άλλο τον τόπο.-